In onze gemeente hebben we te maken met mensen die een niet gestelde hulpvraag hebben en die eventueel aangeboden hulp en zorg mijden omdat ze niet kunnen of willen gebruik maken van de reguliere hulpverlening. Doordat zorg gemeden wordt stapelt problematiek zich vaak op verergert de situatie. Wanneer alle mogelijkheden in het vrijwillige kader zijn uitgeput zetten we bemoeizorg in. Vaak hebben deze inwoners (vanaf dit punt te noemen Cliënten) te maken met (langdurige) verslaving en/of psychiatrische problemen. Het doel is om deze mensen te motiveren hulp en zorg die voorhanden is te accepteren. Het is van belang dat de hulpverlener investeert in het contact en daarmee een relatie opbouwt en aansluit bij de leefwereld van de Cliënt. Indien niet anders kan en de situatie daartoe leidend is moet gedwongen zorg ingezet worden. En in crisissituaties schakelt de Opdrachtnemer de crisisdienst in. Gezien de problematiek van deze betreffende doelgroep vaak complex en onplanbaar is, is het nodig dat de Opdrachtnemer ook buiten kantoortijden bemoeizorg kan leveren. Er vindt met regelmaat afstemming plaats tussen Opdrachtnemer en gemeente om de voortgang te bespreken.